Πρώτα ο γάμος, μετά τα παιδιά και μετά τα προβλήματα

Έχω πρόβλημα με τη μάνα μου

Από τα 25 μου της είχα ξεκαθαρίσει ότι δεν θα παντρευτώ και δεν θα κάνω και παιδιά. Δεν μπόρεσε να το δεχτεί ποτέ.
Αυτή πάντα μου έλεγε ότι σκοπός της γυναίκας είναι να παντρεύεται και να κάνει παιδιά. Από μικρή οποτεδήποτε έκανα σχέση με πίεζε

“Άντε πότε θα κάνετε παιδί, πότε θα μείνεις έγκυος”.

Όταν χώριζα από κάθε σχέση γινότανε πανικός “θα ξεμείνεις στο ράφι και γιατί τον χώρισες αφού ήτανε τέλειος και παρακάλα τον να γυρίσει πίσω”.

Ποτέ δεν δέχτηκε τις επιλογές μου. Η πίεση που έχω φάει όλα αυτά τα χρόνια ήτανε απίστευτη και το χειρότερο είναι το ψυχολογικό κομμάτι γιατί νιώθω ότι δεν με αποδέχεται όπως είμαι.

Διαβάστε επίσης: Γιατί οι παντρεμένοι απιστούν;

Κάνε παιδί μόλις παντρευτείς

Πιστεύει οτι μόνο αν κάνω παιδιά θα ολοκληρωθώ κι ότι τώρα που δεν έχω, είμαι δυστυχισμένη. Ενώ ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Πότε δεν μου άρεσαν τα παιδιά ούτε θέλησα να αποκτήσω ποτέ και ποτέ δεν θέλησα να έχω σχέση μεγάλης διάρκειας. Συνήθως έμενα κάποιους μήνες ή χρόνια σε μια σχέση και μετά ένιωθα καταπίεση και χώριζα. Όσο καλά και να είμαι με κάποιον μετά από λίγο θέλω ξανά την ελευθερία μου. Αυτό μου αρέσει να κάνω δεν θέλω κάποιον για πάντα. Θέλω να περνάω χρονικά διαστήματα της ζωής μου μόνη μου, να έχω την ελευθερία μου να κάνω οτι θέλω. Έχω μείνει χωρίς σχέση και 4 και 5 χρόνια και ήμουνα ευτυχισμένη, δεν μου έλλειπε κάτι.

Ενδοοικογενειακή βία

Ακόμα θυμάμαι μια σχέση που είχα με έναν ο οποίος με χτύπαγε κι όταν το είπα στη μάνα μου η απάντηση της ήτανε “προσπάθησε να μείνεις μαζί του για πάντα γιατί αυτός θέλει να σε παντρευτεί και να κάνετε παιδιά”. Η ανάγκη της να με δει παντρεμένη με παιδιά μπαίνει πάνω ακόμα κι απο το να έχω έναν άνδρα να με χτυπάει. Ήτανε απίστευτο το ότι προτιμάει να βλέπει το παιδί της με κάποιον που τη χτυπάει, παρά να μείνει ελεύθερη.
Τώρα δε που κοντεύω στην εμμηνόπαυση έχει λυσσάξει ακόμα περισσότερο.Τώρα το γυρνάει στο να υιοθετήσω ή στο να βρω έστω έναν 50-60-άρη να αποκατασταθώ.

Διαβάστε επίσης: Εξωσυζυγικές απιστίες, τι προβλήματα ακολουθούν;

Η καθημερινή μουρμούρα

Δεν μπορώ με κανέναν τρόπο να την κάνω να με αποδεχτεί όπως είμαι. Θα μου πεις “άφησε την να έχει την άποψη της και μην ασχολείσαι” δεν είναι τόσο εύκολο όμως γιατί για να γίνει αυτό πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε τελείως, αλλιώς πάντα το 50% των συζητήσεων που κάνουμε καταλήγουν στο ότι θα μείνω στο ράφι και θα ξεμείνω μόνη μου στα γεράματα να μην έχω κανέναν να με φροντίζει. Πάντα από δω το πάει από κει το πάει πάλι εκεί το καταλήγει. Πάντα θα έχει να μου πει για κάποια γειτόνισσα που παντρεύτηκε και για κάποια συγγενή που έκανε παιδιά. Αλλάζω κουβέντα και πάλι εκεί το γυρνάει.

Διαβάστε επίσης: Πως να μιλήσω πρώτος σε μια κοπέλα που μου αρέσει;

Μου αρέσει να απολαμβάνω την ελευθερία μου

Δεν θέλω να ξεκόψουμε και να σταματήσουμε να μιλάμε, θέλω να συζητάω με τη μάνα μου για θέματα που με απασχολούν για τη δουλειά για οικονομικά θέματα κι αυτή πάντα γυρνάει την κουβέντα εκεί. Και δεν το καταλαβαίνει καν οτι με ενοχλεί αυτό κι ας της το έχω πει εκατό φορές κι ας της το έχω εξηγήσει με κάθε δυνατό τρόπο. Νομίζει οτι με βοηθάει με αυτές τις κουβέντες που κάνουμε γιατί θα μου αλλάξει γνώμη.